Studija Umetnička teorija u Italiji 1450–1600 produbljuje znanje o italijanskoj renesansi tako što se ne bavi isključivo umetničkim delima, već idejama i teorijama koje su uticale na umetničku produkciju tokom XV i XVI veka. Autor prati na koji su način teoretičari, često i sami umetnici, rešavali pitanje porekla umetničkog stvaranja i njegovog odnosa prema stvarnosti počev od Albertija, preko Leonarda da Vinčija, Mikelanđela, Frančeska Donija, Lodovika Dolčea, Đorđa Vazarija, do Đampaola Lomaca i Federika Cukarija. Blant ne istražuje samo renesansnu umetničku teoriju već sa bavi i društvenim statusom umetnika, odnosno borbom slikara i skulptora da se uzdignu iznad statusa zanatlija i zadobiju veći društveni ugled. Budući da je baš u renesansi postavljen temelj svakog potonjeg razumevanja prirode i porekla umetničkog stvaranja i društvenog statusa i uloge umetnika, ova knjiga predstavlja nezaobilazno štivo ne samo za znalce već i za sve ljubitelje umetnosti.

povez: Tvrd, str: 179, format: 14,5 x 21