Do Velikog turskog rata (1683–1699) Porta je vodila isključivo unilateralnu diplomatiju, koja se prepoznaje u činjenici da je drugoj strani nametala mirovne uslove, čime su pregovori bili svedeni na diktat. Na taj način utemeljen je specifičan oblik diplomatskog delovanja, koji je obeležio tri i po veka turske istorije. Iskorak u ovoj praksi predstavalja Kongres u Karlovcu (današnji Sremski Karlovci) 1699. Iako je nekoliko puta do tada Porta pokušavala, pod sugestijama drugih država da uđe u mirovne pregovore, to se nije pokazalo uspešnim. Glavni razlog predstavljala je činjenica da je vekovima unazad svoje službenike vrbovala iz posebnog društvenog miljea, utemeljenog na odabiru (tur. devşirme), na temelju koga su regrutovani svi vodeći ljudi ove države. Ista činjenica doprinela je da njena diplomatija najvećim delom ostane vezana za nadzore kanuna, šerijata (ar. sharia) i hadisa, i političku pragmu izvučenu iz njihovih redova. Iz navedenih razloga Veliki turski rat predstavlja preloman momenat, koji nas je naveo na ovo istraživanje. Poseban značaj ima period od 1688. do 1699, tokom koga su u nekoliko navrata vođeni pregovori, sve do trenutka kada je u Karlovcu potpisan mir, koji je najavio novu fazu u diplomatskim odnosima Porte sa Evropom. Time je Turska postala prva muslimanska država, koja je bila uključena u „evropski sistem država”.

Format: 165x235 mm
Obim: 330 strana
Povez: broširan