Položaj žene u Vizantijskom carstvu bio je prilično nepovoljan, s obzirom na to da je reč o društvu kojim su dominirali muškarci, a žene bile podređene i potlačene. Tokom hiljadu godina njegovog postojanja, to je često i bilo tačno. Ali, u godinama slabljenja Carstva, od 1250. do 1500, nekoliko žena iz visokih društvenih slojeva imalo je značajan uticaj i vodeću ulogu.

Deset plemkinja iz tog vremena, čije biografije su predstavljene u knjizi, nije se žalilo na mušku stegu. Bile su duboko svesne svog plemićkog porekla, svoje društvene i religiozne odgovornosti kao carica, majki, učenih žena ili kao nesrećnih žrtava diplomatskih brakova. Većina njih nije poznata čitaocima na Zapadu, iako su dve bile Italijanke koje su postale Vizantinke po veri i jeziku, druge dve bile nesrećno udate za južnoitalijanske vladare, a jedna od njih živela u Veneciji kao zaštitnica grčkih izbeglica posle turskog osvajanja Carigrada 1453. godine. U knjizi su svoje mesto našle i Simonida i Mara Branković.

povez: broš, Format: 14 x 20, Broj strana: 224